Innerlijke dialoog is eigenlijk dat stemmetje in je hoofd waar je de hele dag mee in gesprek bent. Het is alsof je een onzichtbare gesprekspartner hebt die continu dingen tegen je zegt: soms troostend, soms kritisch, soms heel behulpzaam. Vaak gaat het zo vanzelf dat je er niet eens bij stilstaat dat je voortdurend met jezelf praat. Misschien ben je jezelf aan het oppeppen voor een spannende afspraak, aan het analyseren hoe iets is gegaan, of misschien geef je jezelf wel een schop onder de kont om eindelijk iets te gaan doen.
Het bijzondere aan die innerlijke dialoog is dat het echt invloed kan hebben op hoe je je voelt en hoe je dingen aanpakt. Als je bijvoorbeeld constant tegen jezelf zegt dat iets moeilijk of onhaalbaar is, dan voelt het ook echt zwaarder. Maar als je daarentegen wat vriendelijker of positiever tegen jezelf praat, kan dat zorgen voor een stuk meer zelfvertrouwen of rust.
Eigenlijk ben je met die innerlijke stem je eigen coach en criticus tegelijk. Het mooie is dat je ermee kunt leren omgaan en dat je die stem zelfs kunt veranderen. Dus stel je voor dat die innerlijke stem meestal best streng is, en je leert om wat meer begripvol en relaxed tegen jezelf te praten—dan merk je waarschijnlijk dat je je ook anders gaat voelen. Zoiets simpels als je eigen innerlijke dialoog een beetje aanpassen kan al verrassend veel verschil maken in je dagelijks leven.
En je hoeft er echt geen perfectionist in te worden; soms is het al genoeg om even stil te staan bij wat je tegen jezelf zegt en of dat eigenlijk wel zo eerlijk of nuttig is. Het is fascinerend hoeveel invloed dat schijnbaar simpele stemmetje kan hebben op je stemming, je gedrag, en uiteindelijk zelfs je hele kijk op de wereld. Daarom kan het heel handig zijn om dat stemmetje eens nader te onderzoeken. Is dat misschen het stemmetje van iemand die je kent of vroeger kende ?