Mijn passie voor schrijven
Mijn passie voor schrijven ontdekte ik al op jonge leeftijd. Voor mijn eerste opstel kreeg ik een 10, en ik besefte dat woorden mijn wereld konden vormgeven. Toch duurde het nog jaren voordat mijn eerste publicatie daadwerkelijk in de winkels lag. Het met alle verantwoordelijkheden nam veel ruimte in beslag.
Over contactverlies tussen ouder en kind
Het verlies van contact met mijn kinderen is een bitterzoete realiteit die ik maar moeilijk kan bevatten. Het schrijven werd voor mij niet alleen een passie, maar ook een manier om door te gaan. Mijn verdriet, herinneringen en liefde legde ik vast in verhalen. Schrijven bood mij een uitlaatklep en een manier om het onvoorstelbare te verwerken.
Verlies, verdriet en schrijven als houvast
Tijdens de coronaperiode kreeg ik de tijd om me weer volledig te storten op mijn verhalen. De woorden stroomden en de manuscripten volgden elkaar op. Ik had de smaak van schrijven weer helemaal te pakken. Tot het moment dat mijn zoon me belde met het hartverscheurende nieuws dat hij niet lang meer te leven had. Vanaf dat moment viel alles stil.
Mijn blogs zijn niet alleen een manier om mijn eigen ervaringen te verwerken, maar ook een poging om anderen te bereiken die met soortgelijke gevoelens van verlies en verdriet worstelen.
Via mijn woorden hoop ik ook een stukje van de liefde en verbinding door te geven, die ik zo mis. Schrijven biedt me wellicht de enige kans – uiteindelijk – om die kloof te overbruggen. De takken van de voorgaande generaties heb ik niet kunnen snoeien, misschien doen de volgende generaties het beter.
