Het missen van contact met je kind(eren) kan enorm frustrerend en verdrietig zijn, en het gevoel vast te zitten in een cirkel van verdriet, zorgen en zelfs schuldgevoelens, is begrijpelijk.
Zelfzorg
- Gun jezelf rust en aandacht: Als je in een emotionele achtbaan zit, vergeet je vaak jezelf te verzorgen. Probeer activiteiten te vinden waar je energie van krijgt, zoals wandelen, yoga, schrijven, of andere bezigheden die je ontspannen.
- Praat erover met iemand die je vertrouwt: Of dat nu een goede vriend, een familielid, of een professionele hulpverlener is, soms kan het delen van je gevoelens enorm opluchten. Je zult wellicht merken dat het hardop uitspreken wat er binnen in je gebeurt al enorm oplucht.
Begrip voor beiden kanten van het verhaal
- Reflecteer op wat je kind(eren) mogelijk voelt(en): Soms kan het helpen om na te denken over hun perspectief, zonder meteen te oordelen. Wat zou hen pijn kunnen doen of frustreren? Dit kan je helpen de situatie met meer empathie te benaderen, wat soms ook het contact verbetert. Soms heb je geen idee en blijft het gissen en daar loert het risico dat je jezelf wilt verdedigen of uit wilt leggen waarom je dingen hebt gezegd of gedaan.
- Vraag jezelf af of er concrete misverstanden zijn ontstaan: Soms spelen oude conflicten, onuitgesproken verwachtingen, of teleurstellingen een rol. Bedenk of er iets is dat je zelf anders zou willen of kunnen doen, zonder dat je daarmee de volledige verantwoordelijkheid op jezelf legt. Vermijd de ‘schuld’ bij de betrokken te leggen ook jij bent één van de betrokken maar communiceren doe je niet in je uppie.
Herstellen van contact
- Probeer kleine, vriendelijke gebaren: Soms helpt een simpele berichtje, kaartje of e-mail waarin je aangeeft dat je aan hen denkt. Dit hoeft geen lang of zwaar bericht te zijn. Een subtiele en rustige boodschap kan een opening creëren.
- Vermijd druk en verwachtingen: Contact forceren of meteen verwachten dat alles goed komt kan averechts werken. Laat zien dat je beschikbaar bent zonder hen het gevoel te geven dat ze iets “moeten”.
Schrijf een brief
- Soms helpt het om een brief te schrijven waarin je je gevoelens en gedachten op papier zet, ook al verstuur je die niet. Dit kan je helpen om helderheid en begrip voor je eigen emoties te krijgen en een stap naar verwerking te zetten.
Zoek professionele ondersteuning
- Overweeg begeleiding of therapie: Een therapeut kan helpen om je gevoelens op een rijtje te zetten en je te ondersteunen in dit proces. Vooral bij complexe familieproblemen kan een professional helpen om patronen te herkennen en doorbreken.
- Familie- of systeemtherapie: In sommige gevallen kan gezamenlijke therapie helpen. Als je kinderen daar open voor staan, is dit een kans om in een veilige omgeving onder begeleiding te praten.
Maak gebruik van lotgenotencontact
- Er zijn groepen en forums waar ouders die hetzelfde meemaken samenkomen en elkaar steunen. Lotgenotencontact kan helpen om je minder alleen te voelen en om nieuwe perspectieven en inzichten op te doen. Heb je behoefte aan lotgenotencontact, lees dan verder hoe je je kunt aanmelden voor de Besloten Facebookgroep
Vertrouwen en geduld
- Het opnieuw opbouwen van een relatie kost vaak tijd en geduld. Ook al is het een zware weg, blijf vertrouwen houden dat er in de toekomst verandering mogelijk is. Soms herstelt contact zich langzaam.
Aanvaarding en innerlijke rust
- Accepteren wat je niet direct kunt veranderen is misschien wel het moeilijkste van alles, maar kan je ook bevrijden. Zoek naar manieren om vrede te vinden met de situatie zoals deze nu is, zodat je niet volledig door het verdriet of gemis wordt beheerst. Kleine stapjes zijn ook goed. Wees lief voor jezelf!
Ik hoop dat er iets tussen deze stappen zit dat je kan helpen om rust te vinden en kleine, haalbare stappen te zetten richting herstel. Het kan voelen als een lange weg, maar iedere stap richting zelfzorg en begrip helpt om sterker in je schoenen te staan, wat de situatie ook moge brengen. Vaak praten we tegen onszelf op een manier waarop we nooit tegen een ander zouden praten. Wees je eigen beste vriend(in), welke dingen zou je tegen je beste vriend(in) zeggen als die in deze situatie zat?