“Toen ik zo’n 10 jaar geleden naar Kreta vertrok had ik Binkie bij me, een hondje met een ‘geschiedenis’ waardoor hij was zoals hij was. Dat was voor anderen niet altijd even leuk maar ik hield van Binkie en dat was different koek. Binkie was al op leeftijd en had tot zijn 11e ergens anders gewoond. Bij een oude dame die hem als pup nam of kreeg toen ze zelf al 77 was. Net als ik had die vrouw geen kaas gegeten van honden opvoeden dus gelukkig was Bink heel klein anders was hij ongetwijfeld veel eerder van de weg gehaald… als je begrijpt wat ik bedoel.
Toen Binkie ziek werd heb ik een week lang, 2 keer per dag met hem aan de nierdialyse gezeten. Ik mocht m ook op maandag brengen en een week later ophalen, zei de dierenarts maar ik werd al ellendig bij de gedachte dat hij een week in een kooi moest. Zonder mij en zonder te begrijpen wat er gebeurde. Niet dus! Aan het eind van de week vol hoop werd die in 1 klap de grond ingeslagen toen hij een enorme tumor in zijn buik bleek te hebben en ik hem moest laten gaan.”

Het verliezen van een huisdier is een van de meest hartverscheurende ervaringen. Alsof je niet alleen een dier verliest, maar ook een vriend, een metgezel en een deel van jezelf. Als je intens verdriet voelt, weet dan dat je niet alleen bent en dat jouw gevoelens er mogen zijn.
Een bijzondere band
Huisdieren bieden onvoorwaardelijke liefde. Ze zijn er op je beste en je slechtste dagen, zonder oordeel. Hun aanwezigheid geeft structuur en troost. Dat verlies kan een enorme leegte achterlaten en gaat vaak dieper dan alleen het afscheid. Je rouwt ook om wat het dier voor je betekende: troost, stabiliteit, of een herinnering aan een bepaalde levensfase. Het kan ook oude emoties of onverwerkte verliezen naar boven brengen.
“Drie dagen na het overlijden van Binkie, kwam ik met de kat die samen met mijn zoons ‘opgroeide’, Roderick, bij de dierenarts die -geloof het of niet- ontdekte dat ook Roderick een enorme tumor in zijn buik had. Net als bij Binkie vroeg ik de dierenarts om Roderick in te laten slapen. Soms reageren dierenartsen met ‘wil je ‘m niet nog even mee naar huis nemen’ maar ik vond bij beiden dat ik dat niet moest willen. Nu hadden ze nog niet echt pijn maar dat zou nog wel komen als ik zou wachten. Dat voelde voor mij niet oke omdat ik dan voor MIJ en niet voor mijn beestje koos. Omdat ik hem niet kon missen moest hij nog blijven en misschien wel pijn krijgen….. En zo was ik binnen 1 week, de laatste aan wie ik mijn liefde kwijt kon, ook kwijt. Zo voelde ik me ook: nu is alles weg en ben ik helemaal alleen.”
Rouwen mag
Het verlies van een huisdier wordt niet altijd begrepen door anderen, maar jouw verdriet is echt. Neem de tijd om te rouwen op jouw manier, of dat nu met foto’s, herinneringen of een speciale plek is. Zoek steun bij mensen die jouw gevoelens begrijpen. Wees lief voor jezelf terwijl je een nieuwe balans vindt. Praat met anderen die dit begrijpen of zoek steun in (online) groepen, als je daar behoefte aan hebt.
Koester de herinneringen
Je huisdier bracht liefde en vreugde in je leven. Het is logisch dat het afscheid pijn doet. Maar in die pijn zit ook de liefde die jullie deelden. Koester de herinneringen en weet dat jouw rouw een teken is van hoe speciaal je huisdier voor je was.
